Liederen van de Oktoberrevolutie

Ongeacht welke late vloeken er naar Lenin en de bolsjewieken werden gestuurd, ongeacht hoe welig de demonische, satanische krachten door sommige pseudo-historici tot de Oktoberrevolutie werden verklaard, het boek van de Amerikaanse journalist John Reed wordt zo accuraat mogelijk genoemd: “Tien dagen die de wereld deden schudden.”

Het is de wereld, en niet alleen Rusland. En anderen zongen liedjes – aantrekkelijk, marcherend en niet decadent, betraand of romantisch loom.

‘Hij hief zijn knuppel op tegen zijn vijanden!’

Eén van deze dingen, alsof het anticiperen, zegenen en historisch anticiperen op de sociale revolutie die plaatsvond, was natuurlijk “Doebinoesjka”. Fjodor Chaliapin zelf minachtte het niet om liederen uit de Oktoberrevolutie uit te voeren, waarvoor hij in feite leed – de grootste opdracht van keizer Nicolaas II was om ‘de zwerver uit de keizerlijke theaters te verwijderen’. De dichter V. Majakovski zal later schrijven: “Zowel het lied als het vers zijn een bom en een spandoek.” Dus "Dubinushka" werd zo'n bomnummer.

Verfijnde estheten krompen in elkaar en bedekten haastig hun oren – net zoals eerbiedwaardige academici zich ooit vol walging afwendden van I. Repins schilderij ‘Barge Haulers on the Wolga’. Het nummer gaat trouwens ook over hen; Bij hen begon het nog stille, geduchte Russische protest, dat vervolgens met korte tussenpozen uitmondde in twee revoluties. Hier is dit geweldige nummer uitgevoerd door Chaliapin:

Gelijkaardig, maar niet hetzelfde gezicht!

De stilistiek en lexicale structuur van de liederen van de Oktoberrevolutie hebben een aantal karakteristieke kenmerken die ze herkenbaar maken:

1. op thematisch niveau – het verlangen naar onmiddellijke actieve actie, dat wordt uitgedrukt door imperatieve werkwoorden: enz.;
2. veelvuldig gebruik van de generaal in plaats van een eng persoonlijk 'ik' al in de eerste regels van populaire liedjes: 'We zullen dapper de strijd aangaan', 'Stoutmoedig, kameraden, ga zo door', 'we kwamen allemaal uit het volk', ' Onze locomotief, vlieg vooruit”, enz. .d.;
3. een reeks ideologische clichés die kenmerkend zijn voor deze overgangstijd: enz.;
4. een scherpe ideologische afbakening in: “wit leger, zwarte baron” – “Het Rode Leger is het sterkste van allemaal”;
5. energiek, marcherend, marcherend ritme met een betekenisvol, gemakkelijk te onthouden refrein;
6. tenslotte het maximalisme, uitgedrukt in de bereidheid om als één man te sterven in de strijd voor een rechtvaardige zaak.

En ze schreven en herschreven...

lied “Witte leger, zwarte baron”, geschreven vlak na de Oktoberrevolutie door de dichter P. Grigoriev en componist S. Pokrass, bevatte aanvankelijk een vermelding van Trotski, die vervolgens om censuurredenen verdween, en in 1941 werd het gewijzigd met de naam Stalin. Ze was populair in Spanje en Hongarije, en werd gehaat door blanke emigranten:

Zonder de Duitsers was dit niet gebeurd...

Interessante verhaalliedjes “Jonge garde”, wiens gedichten worden toegeschreven aan de Komsomol-dichter A. Bezymensky:

In werkelijkheid was Bezymensky slechts een vertaler en een ongetalenteerde vertolker van de originele Duitse tekst van de dichter Julius Mosen in een latere versie van een andere Duitser, A. Eildermann. Dit gedicht is opgedragen aan de nagedachtenis van de leider van de opstand tegen de Napoleontische tirannie, Andreas Hofer, die plaatsvond in 1809. Origineel lied genaamd  “In Mantua in bendes”. Hier is de versie uit de DDR-tijd:

Uit coupletten uit de Eerste Wereldoorlog “Hebben jullie het gehoord, grootvaders” er is weer een lied over de Oktoberrevolutie opgedoken – “Wij zullen moedig de strijd aangaan”. Het Witte Vrijwilligersleger zong het ook, maar uiteraard met andere woorden. Het is dus niet nodig om over één auteur te praten.

Nog een verhaal met een Duitse proloog. De revolutionair Leonid Radin, die een straf uitzat in de gevangenis van Tagansk, schetste in 1898 verschillende kwatrijnen van een lied dat al snel bekendheid verwierf vanaf de allereerste regel: “Dapper, kameraden, ga zo door”. De muzikale basis of ‘vis’ was het lied van Duitse studenten, leden van de Silezische gemeenschap. Dit lied werd gezongen door de Kornilovieten en zelfs door de nazi’s, waardoor de tekst onherkenbaar ‘schepte’.

Zing overal!

De Oktoberrevolutie bracht een heel sterrenstelsel van getalenteerde commandanten naar voren. Sommigen dienden onder het tsaristische regime, en vervolgens werd hun kennis en ervaring opgeëist door de bolsjewieken. De bittere paradox van de tijd is dat tegen het einde van de jaren dertig. slechts twee bleven in leven: Voroshilov en Budyonny. In de jaren twintig zongen velen enthousiast “Mars van Budyonny” componist Dmitry Pokrass en dichter A. d'Aktil. Het is grappig dat ze ooit zelfs probeerden het lied te verbieden als folkloristisch huwelijkslied. Het is goed dat je op tijd tot bezinning bent gekomen.